อินทัชนั่นนายหรอ? { A new life has begun }

#นิยายเรื่องนี้เกิดจากการจินตนาการของผู้สร้าง ที่นำมาเขียน ตัวละครหรือสถานที่สถาณการ์ณคือเเค่เพียง การมโน การกระทำบางอย่างอาจมีจริงและไม่มีอยู่จริง และมีการใช้ภาษาเข้ามาเกี่ยวข้อง โปรดใช้วิจรญาณในการอ่าน
หากเนื้อเรื่องไม่ตรงตามความต้องการของผู้อ่าน ก็ต้องขออภัยเพราะเนื้อหาจะไม่มีการเปลี่ยนแปลง ขอบพระคุณค่ะ

หากผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ



-อินทัช สุขมณีแก้ว-


      เขาว่ากันว่า คนส่วนใหญ่มักจะคิดและมองความสำเร็จในชีวิตด้วยจำนวนเงินในกระเป๋ากัน เพราะคำว่ารวย มันคือการมีเงินมากมาย สภาพแวดล้อมหล่อหลอมเราให้คิดแบบนั้น เราเองที่อยากประสบความสำเร็จ ก็นึกภาพที่คิดไว้ในหัวว่า คนรวยต้องมีเงินนะ ดังนั้น ผมเองก็ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เงินมา ซึ่งมันก็มีคนที่สำเร็จไปถึงจุดนั้นได้บ้าง และ ไม่ได้บ้าง เป็นเรื่องปกติของชีวิตคนเรา ต้นทุนชีวิตของคนเราแต่ละคนมันต่างกันครับ มันไม่เท่ากันตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว คนรวยก็รวยเอา คนจนอย่างเราก็ต้องดิ้นรนต่อไป แล้วผมยังเคยได้ยินคนพูดว่า คนรวยชอบคิดบวก ส่วน คนจนชอบคิดลบ เวลาเราเจอปัญหาในชีวิต ชอบตัดพ้อนี่มันจริงหรือเปล่าครับ? ผมเองก็จนนะครับ แต่ผมชอบคิดบวกมากกว่า เลยทำให้ผมเองสู้มาถึงทุกวันนี้ได้ รวยความสุข หรือ จมปลักกับความทุกข์ อยู่ที่เราเลือกเองนะครับ




"กลับมาแล้วหรอลูก" //เสียงหญิงวัยชราถามผมที่กำลังเดินเข้ามาในบ้านก


"กลับมาแล้วครับ" ผมตอบกลับย่าด้วยน้ำเสียงอ่อนโย"


"วันนี้ผมมีแกงเขียวหวานนะครับ ป้าพรเขาแถมลูกชิ้นปลาตั้งเยอะเลย กินข้าวกันนะครับ ย่าจะได้กินยา" ผมเดินไปหยิบถ้วยพร้อมแกะถุงแกง


"พรุ่งนี้ ย่าจะทำขนมขายแล้วนะ" ย่าตักข้าววางลงบนโต๊ะ


"ขาย่ายังไม่หายเลย ไม่ต้องทำหรอกพักผ่อนดีกว่าครับ"


"ย่าอยู่เฉยๆไม่ได้หรอก จะให้อินหาเงินคนเดียวไม่ได้หรอกนะ ทั้งค่าบ้าน ค่ารถ ค่าไฟ ค่าน้ำ ไหนจะหนี้ที่พ่อเราสร้างไว้อีก" ย่านั่งลงบนเก้าอี้


"ไม่เป็นไรครับย่า ช่วงนี้ผมก็ทำงานทุกวันเข้ากะแทนคนอื่นก็ได้เงินเหมือนกัน" ผมวางถ้วยแกงลงบนโต๊ะก่อนถอดกระเป๋าแล้วนั่งลง


"อิน เอาเวลาไปตั้งใจเรียนเถอะนะลูก เดี๋ยวย่าหาเงินเอง มันเหนื่อย"


"ใครบอกผมไม่ตั้งใจเรียนครับย่า วันจบเดี๋ยวเอาเกียรตินิยมมาให้ดูเลย" ผมขยับเก้าอี้ไปใกล้ๆย่าก่อนจะเอนตัวไปกอดอีกคนแล้วอีกคนกอดกลับ


"แล้วผมนะ จะซื้อบ้าน ซื้อรถ ใช้หนี้ ทำให้ย่าสบายไปทั้งชีวิตเลย ผมสัญญานะครับว่า ผมจะไม่ทิ้งย่าไปไหน จนกว่าย่าจะสบายคอยดู"


"ย่าเชื่อแล้ว เราพูดตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้ตัวใหญ่กว่าย่าแล้ว"


"ถึงจะตายผมก็จะกลับมา" 


"พูดอะไรอย่างงั้น"


ผลั๊วะ! //เสียงแรงฝ่ามือตีมาที่หลังผม


"ไอ้เด็กคนนี้"


"ผมรักย่านะครับ"


"ย่าก็รักเรานะตาอิน"


 "กินข้าวกันเถอะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะตื่นมาเตรียมของช่วย"


พรุ่งนี้เงินเดือนออกก็ถึงกำหนดจ่ายค่าบ้านแล้วค่าไฟค่าน้ำด้วย ยังมีเวลาหาเงินอีก3วันที่จะถึงรอบจ่ายเงินค่าหนี้พ่อ สู้ๆเว้ยไอ้อินทัช ยังไม่ตายแปลว่ามึงยังหาเงินได้อีก มาทำรายงานที่เขาจ้างให้เสร็จกันเถอะ!! เงินรออยู่พรุ่งนี้

ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ เป็นนักเขียนมือใหม่


ฝากติดตามนิยายของ pimsu ด้วยนะคะ


 ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน


ถ้าชอบก็ฝากกดใจ❤️ กดติดตาม??”” กดแชร์??”? คอมเมนต์??’? ให้ pimsu ด้วยนะคะ


หากผิดพลาดอย่างไรก็ขออภัยไปรี้ดด้วยนะคะ


สามารถติชมกันได้ pimsu นำคำติชมไปปรับปรุงเผื่อแก้ไขให้นิยายของ pimsu ดีขึ้น


 หากเนื้อหาบางเนื้อหามันผิดพลาดไม่ถูกต้อง สามารถแนะนำและบอก pimsu ได้นะคะ


ขอบคุณค่ะ ✨????
Thank you everyone